Η «πυραμίδα» του Ελληνικού

Αναπαύεται από τα τέλη του 4ου αι. π.Χ. μέσα στο γαλήνιο τοπίο. Είναι κατασκευασμένη από γκρίζο ντόπιο σχιστόλιθο σε σχήμα πύργου, με την είσοδό της κτισμένη προς την πλευρά που κοιτάζει στον Αργολικό κόλπο.

Φωτογραφίες

+ 1

Αναπαύεται από τα τέλη του 4ου αι. π.Χ. μέσα στο γαλήνιο τοπίο. Είναι κατασκευασμένη από γκρίζο ντόπιο σχιστόλιθο σε σχήμα πύργου, με την είσοδό της κτισμένη προς την πλευρά που κοιτάζει στον Αργολικό κόλπο. Την περιτριγυρίζουν ελιές, θάμνοι, κυπαρίσσια και οι άνθρωποι έρχονται εδώ για να τη θαυμάσουν και να τη φωτογραφίσουν. Βρίσκεται κοντά στις πηγές του Ερασίνου ποταμού, επάνω σε αρχαίους δρόμους που συνέδεαν το Άργος με την Τεγέα. 

Πολλά λέγονται και γράφονται όλα αυτά τα χρόνια για τη χρονολόγησή της και το «μυστήριο» που την περιβάλλει.  Όμως, οι συγγραφείς, οι μελετητές και οι αρχαιολόγοι τα έχουν αμφισβητήσει, στηριζόμενοι και στις ανασκαφές που έγιναν στη δεκαετία του 1930. 

Οι λανθασμένες απόψεις: Η αρχική θεωρία ότι κτίστηκε στην Προϊστορική περίοδο έχει καταρριφθεί, όπως και η άποψη ότι ήταν ταφικό μνημείο. Δεν συνδέεται, όπως έχει ειπωθεί, με τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Δεν αναφέρεται από τον Παυσανία ως πυραμίδα, αλλά ως «πυραμιδοειδής κατασκευή με απεικονισμένες ανάγλυφες ασπίδες του σχήματος των αργολικών ασπίδων». Τη θεώρησε «πολυάνδριον», δηλαδή ομαδικό ταφικό μνημείο -και αμφισβητείται εάν η περιγραφή του αφορά καν την «πυραμίδα» του Ελληνικού. 

Ποια ήταν η χρήση των «πυραμίδων»: Σύμφωνα με το ΥΠΠΟ (odysseus.culture) το μνημείο του Ελληνικού ήταν οχυρό του τύπου των μικρών φρουρίων που έλεγχαν τους οδικούς άξονες. Ο Βρετανός αρχαιολόγος David J Windell θεωρεί πως ήταν γεωργικό κτίσμα και πως παρόμοια χρήση είχαν άλλες τρεις «πυραμίδες» που έχουν εντοπιστεί στην Αργολίδα και στη Λακωνία: του Λυγουριού, της Καμπίας στη Νέα Επίδαυρο και της Βιγκλάφιας, στην Λακωνία. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, ήταν αναπόσπαστα τμήματα του αγροτικού τοπίου της Πελοποννήσου τον 4ο π.Χ. αι. Πιθανόν να τα χρησιμοποιούσαν για την επεξεργασία πολύτιμων αγαθών τα οποία χρειάζονταν προστασία (όπως προϊόντα από αιθέρια έλαια, αρώματα, χρωστικές, φαρμακευτικά προϊόντα), καθώς και ως καταφύγιο σε περιόδους αναταραχών. 

Οι μαρτυρίες των περιηγητών του 19ου αι. και οι ανασκαφές. Από τους περιηγητές του 19ου αι. στην Πελοπόννησο που περιέγραψαν τα πυραμιδοειδή μνημεία στο Ελληνικό, στο Λυγουριό και στη Βιγκλάφια, ο κυριότερος ήταν ο  William Martin Leake. Δημοσίευσε τα κείμενα και τις φωτογραφίες του το 1830 και έκανε σχέδια κατόψεων. 
Το 1938 υπό την αιγίδα της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, έγινε από τον L.Lord το πιο σημαντικό ανασκαφικό έργο στο Ελληνικό και στο Λυγουριό. Το μεγαλύτερο τμήμα των ευρημάτων από την ανασκαφή και την έρευνα επιφανείας χρονολογήθηκαν στον 4ο αι. π.Χ. 

Ήξερες ότι

Η «πυραμίδα» του Ελληνικού βρίσκεται ΝΔ του Άργους (9 χλμ.).

Τοποθεσία

Βρείτε τον προορισμό στον παρακάτω διαδραστικό χάρτη.